woensdag 2 december 2009

Rust



Na alle opwinding over de vaststelling van het feit dat Zarah echt een buikje vol pups heeft, is nu de tijd van rustig afwachten aangebroken. Alle planningen zijn doorgenomen met Karla en Bert. Voedselschema's doorgenomen (de pups in de buik moeten groeien, dus moet Zaar extra eten. Maar ze mogen niet te dik worden, want dan kunnen ze er niet makkelijk uitkomen), regelen van werpkisten die naar frankrijk moeten komen en nog veel meer. Ik moet tenslotte alles leren.

Zarah is duidelijk ook in afwachting. Ze voelt volgens mij heel goed wat dat er iets groots staat te gebeuren. Ze is erg rustig, heel aanhankelijk en wil niets liever dan de hele tijd bij mij zijn en gekuffeld worden. Zelfs tijdens wandelingen is ze erg mak en ook dan bedelt ze om mijn aandacht en knuffels. Dus zoals de foto's die ik net heb gemaakt laten zien, zal je haar voornamelijk in horizontale stand aantreffen de komende tijd.



Bij de dierenarts in Epinal, lag ze ook gelijk onder mijn stoeltje in de wachtkamer. Een vrolijk snuivende boxer-reu die ook de wachtkamer in kwam, moest met man en macht worden tegen gehouden om niet gelijk Zarah uit te dagen tot een lekker robbertje honds-spelen. Maar Zarah moest er niets van hebben: 'Nu even niet jonge man, daar heb ik nu geen zin in als a.s. mama'.
De dierenarts vond haar geweldig, in prima conditie en erg mooi. En dan bleef ze ook nog zo zoet stilstaan bij het maken van de scan. En we zijn toch wel zo'n half uur à 3 kwartier bezig geweest om alles goed te bekijken en alles aan mij uit te leggen.
Ik vond het erg leuk om mee te maken.
Toen ik vertelde over het contract wat ik heb met Karla en Bert voor Zarah en dat hun mij helemaal begeleiden in deze zwangerschap, was ze hoogst verbaast maar ook erg blij dat ze Zarah niet naar NL hadden gehaald voor de dekking en de hele zwangerschap en zo (dat zou namelijk veel te veel stress opleveren voor een teef om uit haar vertrouwde omgeving te worden gehaald tijdens zo'n enerverende periode). Toen ik zei dat Bert zelfs naar mij toekomt vanuit NL om me te helpen bij de bevalling, was ze helemaal perplex! 'Deze fokker heeft echt veel liefde voor zijn honden!' En dat had ze goed gezien!

Ondertussen ligt onze Zaar natuurlijk aan mijn voeten, onder het buro. Kopje om de tafelpot gedrapeerd en buikje omhoog.
Soms zou ik willen dat ik permanent het fototoestel bij me had, want dan kon ik hele series maken van leuke slaapstandjes. Die zullen ook nog wel in grote getalen volgen de komende tijd. Ben benieuwd hoe dat er uit ziet als ze een echt dikke buik heeft...

Nog een foto van de buik met dikke tepeltjes...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten