Jammer

Even een rustpauze tussen de blogs.
Dit kwam doordat ik gisteren op en neer naar Strasbourg ben geweest met de trein. Op voor dag en dauw, in het pikkedonker. Met de auto naar Epinal en van daar met de trein via Nancy naar Strasbourg. Waarom? Om even mijn paspoort te verlengen!
Dik vijf uur treinen en een uur autorijden op een dag om in 5 minuten bij het nederlands consulaat mijn paspoort te later verlengen. Dat is dus even een nadeeltje van het wonen in Frankrijk.
Het was de eerste keer dat ik een dag lang (ongeveer 12 uur weg geweest) de zorgen over Innocence en moeder aan iemand anders heb overgelaten. René is natuurlijk niet zomaar iemand, maar toch moet je even over een drempeltje heenstappen om dat te doen. (Een heel kleintje maar hoor!)
Maar het blog schrijven schoot er ook even bij-in daardoor.
En juist nu er zo veel gebeurt.
Inno is al zoveel verder weer in een paar dagen. Ze loopt erg goed. Ze rent ook al! Ze speelt aan een stuk door en ook met Zarah en Zarah met haar! Dat laatste heeft de titel aan deze blog gegeven. Want wat zo jammer is, is dat het me maar niet lukt om leuke speelfoto's te maken van die twee! Ze dagen elkaar uit, trekken samen aan een flostouw, Zarah pakt Inno bij een poot of haar ruime velletje en Inno bijt moeders in haar oor, neus of staart. Zo prachtig om te zien allemaal. Maar natuurlijk heb ik dan de camera niet bij de hand of tegen de tijd dat ik alles goed heb ingesteld, ligt Inno al weer aan de tapkast of zit me aan te kijken met zo'n blik van 'wat mot je nou...?'
Jammer dus. Maar het gaat me nog een keer lukken. Hieronder een paar pogingen. Vooral die van Zarah met het flostouwtje is komisch. Zarah wordt namelijk telkens helemaal kinds als er met Inno gespeeld wordt of als die in haar eentje gek begint te doen. Dan is het ook ineens weer een pup en wil ze ook spelen met het speeltje of bijt ook speels in mijn mouw.