De wijde wereld in

Gisteren heb ik Innocence voor het eerst mee genomen naar beneden, naar het centrum van Plombières.
Dat is voor zo'n hummel van net 8 weken een hele wereldreis. Uiteraard heb ik haar het grootste deel gedragen, maar dat maakt het niet minder indrukwekkend voor haar.
De oude stelregel is voor Berner Sennen pups, is dat ze elke week dat ze ouder zijn weer een minuutje langer mogen wandelen achter elkaar en aan een stuk door. Dat is erg veilig en mag best een beetje overschreden worden. Maar de boodschap is duidelijk: vraag niet te veel van de pootjes van je pup. Nu is het bij ons ook nog eens extra inspannend wandelgebied, met veel klim- en daal-werk en obstakels, dus ik ben voorzichtig.
Inno loopt lief mee aan de lijn en heeft helemaal geen bezwaar tegen het mooie halsbandje wat we voor haar gekocht hebben als we dat om doen. Het is een soort oranje/terra kleurtje, met hondenpootjes erop: staat mooi bij de bruine kleur in haar vachtje, maar natuurlijk ook bij al het zwart.

De afdaling ging lekker langzaam. Overal heb ik haar laten snuffelen en kijken. Hoe verder we kwamen, hoe meer ze enige schroom kreeg om nòg verder te lopen. Ze keek me aan met zo'n blik van: "nog verder? Maar ik ben nu wel erg ver van mama weg! Weet je het zeker, moeten we niet de andere kant op?" en dan keek ze steevast achterom naar de terugweg.
Maar ze hoefde niet heel erg veel aanmoediging om weer vrolijk met me mee te hobbelen.
Onderweg nog de nodige dames ontmoet die buiten hun sigaretje stonden te roken. Natuurlijk helemaal lyrisch van Inno. Ze smolten allemaal van haar lieve koppie en bolle wollige lijfje en konden natuurlijk niet van haar afblijven. Heel goed! Dat hoort er allemaal bij. En Inno ging lekker!

Tussen de winkels en huizen aangekomen, was er al snel de eerste confrontatie met een langsrijdende auto. Ze merkte hem nauwelijks op! Bang... wat is dat? Lekker snuffelen, kijken en luisteren. Wel zichtbaar op haar hoede, want het was tenslotte allemaal vreemd en nieuw. Een moeder met twee kinderen waren wel een beetje raar. Kleine mensjes... bestaat dat ook? Dat is gek! Helaas gaf de moeder de kinders niet de gelegenheid Inno te knuffelen, dat zou beter zijn geweest.
Daarna ben ik naar het einddoel gegaan: het atelier van de kerstmarkt waar ik vrijwilliger ben. Het zit in een oud schoolgebouw en op de tweede verdieping werken we altijd. Daar kwam ik al snel de andere vrijwilligers tegen en ook deze dames waren helemaal dol op Inno. Een ervan had haar kleindochter van 10 meegenomen met een vriendinnetje, dus die hebben ook lekker met Ientje geknuffeld.

Ik heb onder een tafel een lekker beschut plekje gemaakt, met wat stoelkussentjes, een meegenomen handdoek en mijn jas. Daar heeft ze lekker gelegen en gedommeld. Wat een zoete pup!
Uiteraard heeft ze er ook nog een lekkere plas en poep neergelegd, maar wel heel ver van dat knusse nestje wat ik gemaakt had, en dat is een goed teken.

Toen ik zo'n 1,5 à 2 uur later wegging stortte het van de regen. Oeps, dat was even een beetje lastig met zo'n jong pupje aan de lijn en een berg die beklommen moest worden.
Gelukkig ging een van de dames ook naar huis, met de auto. Ze kwam naast ons rijden en vroeg of ze ons af kon zetten. Daar hoefde ik geen seconde over na te denken. Met Inno op schoot hebben we toen een lekker droog autoritje gemaakt de berg op! Wat een bofferts waren wij. Het stukje van de auto naar het huis (ik had de mevrouw wat verder van huis laten stoppen zodat ze geen ingewikkelde draai hoefde te maken, want het was geen beste autorijder...) zo'n 300 meter bergafwaarts was zelfs al te veel voor het pupje. Ik heb haar nog een flink stuk gedragen.




Thuis was het een vrolijk weerzien met mama en tante Sofie. Ze was wel erg nat en ik ook. Ik heb haar en mezelf lekker afgedroogd en toen Inno te eten gegeven. Daarna was ze helemaal afgepeigerd. Ik ook eigenlijk.
Zo'n eerste keer de wijde wereld in is voor Inno spannend, maar voor mij ook hoor!

Ps. ...en het gaat steeds beter met Ien en Soof. Kijk maar een naar onderstaand tafreeltje... Niets gearrangeerd hoor! Ze zijn zelf zo gaan liggen!