Naar school

Zaterdag was het zo ver. We gingen voor het eerst naar de 'Club Canine' in Golbey (vlak bij Epinal, ongeveer een half uur rijden!).
René had gelukkig tijd en zin om mee te gaan, dat is altijd goed om naderhand alle aspecten nog eens door te nemen en van twee kanten te bekijken, de leerling en de toeschouwer. En hij kon ook de bijgaande foto's maken!
We waren wat laat, want het was een hele toer om de weg door Epinal te vinden. Gelukkig was de les ervoor ook uitgelopen, dus konden we nog even de kat uit de boom kijken voor het echt begon.

Toen Innocence uit de auto kwam, waar ze nog had liggen slapen, was het net een kleuter die even wakker moet worden en er allemaal niks aan vind als je ze wakker maakt (die beginnen meestal ook gelijk te huilen). Ze kroop gelijk onder de auto en vond alles eng. Maar dan treedt haar fantastische karakter weer in werking en ze herstelde zich binnen de minuut, om toch maar eens nieuwsgierig te gaan bekijken waar ze nu eigenlijk beland was.
Ze hobbelde al snel mee en met een beetje aanmoediging, was ze ook al snel weer zelfverzekerd en nieuwsgierig.

Op het terrein stonden al de nodige mensen met honden te wachten. Duidelijk ook een wat oudere honden groep.
Er was een lekker klein klasje pups: een kruizing bordercollie, frans bulldogje, twee jack-russelachtigen en later volgde nog een soort witte herder. Uiteraard waren de twee jack-russeltjes kleine druktemakers. Vooral de kleinste kon flink te keer gaan en blafte constant bij het spelen. Af en toe werd het spelen ook vechten, vooral tussen de twee jack-russeltjes.
Op de hondenscholen in NL was ik gewend, dat vrij spelen uit den boze was, hooguit eventjes na de les en het moet vooral in goede banen geleid worden. Maar hier is het methode 'nature' en laten ze de pups alles zelf regelen. Alleen als het vechten te erg wordt grijpt men in!
En er waren nog wel meer verschillen.



Zo was de meest gedane oefening het roepen van de pup (zie foto hierboven, waar Inno op mij af rent), waarbij hij via allerlei afleiding in de vorm van de andere pups naar jou toe moest komen. Dus bv twee tegenover elkaar en dan rennen de pups naar elkaar toe/langs elkaar om bij de baas te komen.
Een begin maken met volgen aan de lijn (in NL de belangrijkste oefening van allemaal), was er niet bij.
Wel -tot mijn grote verbazing- gingen we al de pups door de behendigheidstunnels laten rennen en zelfs over de brug!
Inno was erg voorzichtig maar ook dol-enthousiast. Ze kon, toen ze één keer door de tunnel was gegaan, er geen genoeg van krijgen. Ook tijdens het los spelen ging ze telkens in haar eentje nog eens door dat leuke ding rennen. Als er dan een andere pup doorheen liep, was het daar achteraan door de tunnel rennen natuurlijk helemaal een feestje.
De brug ging lekker stapje voor stapje, maar ze heeft hem al kwispelend ook helemaal gelopen. Zie foto.



Het franse bulldogje was haar favoriete vriendje. Ik zou verwacht hebben de bordercollie, maar ze trok duidelijk naar het bulletje. Dat is ook wel weer fijn, want vaak zijn die hondjes met een stomp snuitje, prikoortjes en bijna geen staart, toch wat moeilijker te snappen qua hondentaal en dat geeft soms wat problemen.



Al met al vond ik het een heel goede ervaring voor haar en vult het haar gebrek aan broertjes en zusjes mooi op, doordat ze zo veel met elkaar mogen spelen.
Of ik er lang blijf lessen met haar weet ik iet. Bij de jong-volwassen-groep die er ook les had, ging het er ook relaxed en gezellig aan toe. Maar op het andere veld was duidelijk een groep met probleem gevallen. Daar werd ouderwets gestraft en de hele tijd met slip/wurgkettingen gecorrigeerd. Duidelijk honden die al probleem-gedrag vertonen door geen-of foute opvoeding. Erg aggressief naar andere honden en geen aandacht voor de baas.
Dat vind ik wel moeilijk om te zien. Ik haat slipkettingen en dergelijke strafmethodes. Je maakt een hond gehoorzaam met angst en veroorzaak zoveel stress en ze zijn erg ongelukkig daardoor.
Maar Frankrijk is nu eenmaal een land waar de hond of als baby behandeld wordt, of als vee. En zoals er in NL over honden opvoeden gedacht wordt tegenwoordig (positieve educatie middels beloning), is hier nog niet echt doorgedrongen. Ik moet met Inno samen roeien met de riemen die ik heb. Gelukkig was de instructrice (op foto bij brug rechts) een prima mens, ze werkt ook bij een dierenclinique.

Uiteraard was Inno helemaal op toen de les was afgelopen en ze viel als een blok in slaap in de auto.
Thuis was ze ook lekker rustig de rest van de dag, zoals je op deze foto kan zien. Zo zoet tegen haar mammie aan....