Sokken en oorbellen

Wat ik af en toe meemaak met die malle Inno is ècht wel een blog waard!
Natuurlijk doen alle pups wel eens gekke dingen, maar van alle pups die ik gehad heb, spant deze wel de kroon.

Door de loop der tijd heb ik geleerd dat het kopen van dure speeltjes eigenlijk helemaal niet nodig is, want kleine en grote honden spelen net zo lief met een oude sok. Zo ook onze Innocence. Een zelf gevonden stuk plant met een flinke wortel eraan, is goed voor uren speelplezier. Een stuk tak, een oude petfles, een plastic bloempotje, alles is lol!
Dus toen ik 's ochtends oude korte sokjes aan wilde trekken en besloot dat er iets te veel gaten in zaten en ik ze in de prullenbak kon gooien, deed ik dat uiteraard niet, maar nam ze mee naar beneden voor Inno om mee te spelen. Ik knoopte ze aan elkaar en toen Inno iets te enthousiast tegen me opsprong beneden, duwde ik ze gelijk in haar bekkie. Het kwispelen ging weer op volle toeren, dus het speeltje was goedgekeurd. Ze holde er gelijk mee naar buiten, om het eens nader te bekijken en mee te spelen... dacht ik. Maar even later stormde Inno weer naar binnen en liep al kwispelend om mij heen terwijl ze zat te slikken. Ik zeg nog voor de grap: "waar zijn je sokkies nou, je heb ze toch niet opgegeten?" en nodigde haar uit om ze buiten samen te gaan zoeken. Buiten gekomen zocht ik alles af, maar geen sokken. Ik keek haar weer eens aan en zei: "Je heb ze toch niet echt.....". Ik nog meer zoeken, maar niks hoor. Toen begon ik me een beetje ongerust te maken. Wat zouden die aan elkaar geknoopte prop sokken gaan doen in een puppebuikje?
Nou was ons gras al even niet gemaait en zou het natuurlijk zo kunnen zijn dat ze erg goed gecamoufleerd ver weg lagen. Dus toen ik tegen René zei dat Inno misschien de sokken had opgegeten, verklaarde hij me voor een overbezorgde moeder en geloofde er niks van. Ik heb Inno wel nauwlettend in de gaten gehouden die dag. Ze was vrolijk, speels, at goed en liet niets merken van buikpijn of zo. Dus ik verwachtte de sokken wel weer tegen te komen.
De volgende ochtend kwam ik ze dan ook tegen, maar op een zeer onverwachtte plek en in een byzondere staat.
Het kleine monster had ze wel degelijk opgegeten en had ze 's nacht er ook weer uit weten te werken. Bovenlangs waarschijnlijk, maar onderlangs zou ook nog kunnen... Ik moet eerlijk bekennen dat ik er geen uitgebreide studie van heb gemaakt. Het was eruit, de pup was vrolijk en gezond als altijd en het mysterie was opgelost.
Voortaan uitkijken met sokken dus....



En dan de oorbellen. Meestal draag ik wel lange oorbellen. Dat is niet een handig sierraad als je honden heb. Innocence denkt nog steeds dat ze een schoothondje is en dus wriemelt ze zich regelmatig op mijn schoot. Ik vind dat stiekum erg leuk en gedoog het dus met veel plezier zolang het nog kan (want met 40 à 45 kilo wordt het wat moeilijk). Op mijn schoot wrijft ze het liefst met haar koppie in mijn nek en bijt wat speels in mijn haar. Gevaarlijk voor oorbellen dus.
Jullie voelen het al aankomen: 's avonds in de badkamer bij het uitkleden bemerk ik dat ik maar één oorbel in heb. En nog mijn favoriete ook! Ik voelen in mijn kleren en op de grond en overal waar ik gelopen heb. We hadden die avond lang buiten gezeten en Inno was daar ook lekker op schoot gekropen.
De volgende ochtend dus gelijk daar buiten gaan zoeken. Niks. En hoe langer ik er over nadacht hoe uitgebreider de mogelijkheden werden waar de oorbel kon liggen. Het kon namelijk makkelijk in het kroesende puppenhaar van Inno zijn blijven hangen en overal waar die gelopen had terecht zijn gekomen. Oei... die oorbel zie ik vast nooit meer terug dacht ik.
We ontbeten zoals altijd buiten op het terras en ik zat op dezelfde plek al waar ik de avond van te voren waarschijnlijk van mijn oorbel gescheiden was. Ineens zat Inno tussen de stenen te krabben. Ik zeg nog zo voor de grap: 'Heb je mijn oorbel gevonden?' en ze kijkt me aan met een blik van : "natuurlijk heb ik netjes je oorbel voor je terug gevonden. Als je het nu gewoon even had gevraagd dat je die zocht, dan had ik hem al veel eerder voor je gevonden!" ze doet een stapje opzij en daar ligt mijn oorbel!!!
Ik heb haar gelijk plat geknuffeld en daar snapte ze natuurlijk niks van, maar vond het wel leuk.


Ben benieuwd wat ze hierna weer gaat verzinnen...