Bert op bezoek

Er komt heel veel bij kijken als je hond pupjes moet krijgen. Daarom is Bert (Rodink van kennel Het Rijkenspark) dinsdag al een keertje naar Frankrijk toe komen rijden met een auto vol kraamspullen: werpkist, warmtelampen, hondenkleedjes, kranten, heel veel medicijnen voor als er wat mis gaat tijdens de bevalling en daarna met moeder of pups, preventieve medicijnen, voer, handdoeken, enz enz.
En dan hebben we nog van alles bedacht wat hij mee moet nemen als Zarah aan het bevallen is, zoals een goede weegschaal om de pups te wegen.

Het was voor Zarah echt een feestje om Bert weer te zien. Ze is dol op hem. Zelfs met haar dikke, zware buik sprong ze gelijk als piepend tegen hem op om hem te begroeten, waarna ze een hele tijd niet van zijn zijde week.
Fijn is dat om te zien dat ze zo verknocht is aan hem. Dat zit dus wel goed als ze met haar pups weer naar Dalfsen gaat en er een aantal weekjes moet blijven. Ik zal haar waarschijnlijk veel meer missen dan zij mij...

Bert heeft de werpkist bij ons in elkaar gezet en alles uitgelegd en voorbereid. Doordat het weer niet "je-van-het" was is hij ook maar een nachtje blijven slapen. Dus hebben we lekker tijdens een dineetje en de koffie lekker over alles rondom bevallen en zo gesproken. Dan komen er leuke verhalen boven. Zo blijkt de moeder van onze Sofie -Genny- een bijzondere plaats voor een van haar nestjes te hebben bedacht. Ze zat in de laatste dagen van haar zwangerschap, toen Karla en Bert haar nog even buiten lieten voor haar behoeften. Toen ze haar weer naar binnen wilden halen, was ze verdwenen. Na enig zoekwerk vonden ze een groot vers gegraven gat naast een houten chalet wat ze in de tuin hebben staan. Ze had zichzelf een enorm nest gegraven onder het chalet.
"Ja", zei Bert, "en probeer die er dan maar weer eens onder uit te halen! Ik moest het gat eerst groter graven, er zelf onder kruipen en haar stukje voor stukje er onder vandaan sleuren." De boodschap van Bert was duidelijk: laat Zarah vlak voor haar bevalling niet zonder toezicht buiten rondlopen. Geen haar op mijn hoofd die daar meer aan denkt.

Vannacht heb ik voor het eerst bij haar geslapen, beneden in de eetkamer die nu is omgebouwd tot kraamkamer.
Ze zucht en kreunt veel en zoekt 's nachts steun bij me. Ze sliep dan ook lekker af en toe op bed, dat mag nu wel van mij.

Ik neem ook drie keer per dag haar temperatuur op. Ze zit op een vrij laag gemiddelde: 37,7 graden. (Berners zitten meestal rond de 38 of hoger.)
Zo gauw het een hele graad of meer ineens daalt, gaat het allemaal beginnen. Dan bel ik Bert en Karla weer en komt een van hun naar frankrijk gereden. Als haar temperatuur dan weer stijgt zal de eerste pup binnen 24 uur komen.

Dus vol spanning bekijk ik het babythermometertje als hij bliebt omdat hij klaar is met meten. Ik krijg vast gelijk een hartklopping en vlinders in mijn buik als ik er 36, 7 op minder op zal lezen...

Op de foto Zaar van boven, aan haar ronde rug en bolle buik zie je de grote hoeveelheid pups af. En een detail van de bolle buik met een al behoorlijk opgezwollen tepel. Dat er maar lekker veel melk uit mag komen!