Het gaat hartstikke goed met moeder en dochter.
Innocence groeit lekker, vanochtend woog ze 530 gram, weer 40 gram meer dan gisteren. Zarah eet ook al weer brokjes en ziet er een stuk lekkerder uit. Geen plofbuik meer en geen angstoogjes.
Zarah is een voorbeeldige mama. Innocence hoeft maar te piepen en gelijk vliegt ze er heen om te inspecteren wat er loos is. Het gevaar in het begin is altijd dat moeders met haar grote zware lijf op een pup gaat zitten en deze verstikt. Ik geloof dat Zarah, doordat ze maar één pupje heeft, zo voorzichtig met Inno is, dat ze dat nooit zou doen. Soms pak ik Innocence even op als Zaar het niet in de gaten heeft. Als ze dan merkt dat Inno niet ergens onder haar ligt te kroelen, is ze lichtelijk in paniek en begint gelijk te janken. Dan duw ik de hummel onder haar neus en begint ze haar gelijk te likken, alsof ze haar uren gemist heeft.
Zo schattig allemaal!
Je kan er uren naar kijken. Als Innocence even alleen is gelaten door Zarah, ziet ze er enorm breekbaar uit zo in haar eentje op het kleed in de werpkist. Vandaar dat we af en toe maar een substituut zusje/broertje bij haar neerleggen (zie de eerste foto bij deze blog).
Als ze dan in de gaten krijgt dat ze alleen is of als ze dorst krijgt en klaaglijk jankt en Zarah komt haar "redden", dan zijn de tafrelen helemaal vertederend. Zaar knuffelt dan echt met Inno en doet alles om haar weer op haar gemak te krijgen.
Ik hoop er een dezer dagen filmpjes van te kunnen maken...
Bizar dat dit prulletje nog maar zo kort op de wereld is en dat het allemaal leeft en het doet. Dat ben ik me nu nog steeds erg bewust door alles wat er met de rest van de pups is gebeurd.
Zo fijn dat Innocence er is, fijn voor Zaar en fijn voor mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten