Het gaat goed

We zijn al weer 6 weken onderweg in dit avontuur. Zaartje krijgt al een behoorlijke buik.
Gisteren ben ik met haar naar de dierenarts geweest, die ook zal assisteren bij de bevalling als er iets mis dreigt te gaan.
Deze dierenarts heet Axelle en is een leuke, zachtaardige, kordate franse vrouw. Ze is erg lief met de honden en kan ze echt zo vol liefde aan staan te kijken en dan zeggen: 'Comme tu es belle ma coucou, comme tu es mignon!" (=wat ben je toch mooi, wat ben je toch een lievie). Dan krijg je wel gelijk het gevoel dat ze in goede handen zijn!

Ze vond dat Zarah in prima conditie was en was blij dat er zoveel pups in haar buik zaten. "Dat is fijn voor de bevalling", zei ze, "dan komen ze er lekker makkelijk uit. Als het er maar een paar zijn, komen ze er veel moeilijker uit, want dan worden ze veel te groot. Veel pups in één buikje blijven kleiner." Ze vond Zarah's buik ook al behoorlijk dik.

Omdat ik Zarah zo goed ken, kan ik zien dat ze nu anders loopt, haar buikt wiebelt al een beetje heen en weer. Maar als ze op haar rug ligt kan iedereen zien wat er aan de hand is: flink opgezwollen tepels en een lekkere ronde buik eronder.

Het gaat dus allemaal prima en zoals het hoort. Ben benieuwd hoeveel centimeter omvang ze donderdagochtend heeft.