Jammer

Even een rustpauze tussen de blogs.
Dit kwam doordat ik gisteren op en neer naar Strasbourg ben geweest met de trein. Op voor dag en dauw, in het pikkedonker. Met de auto naar Epinal en van daar met de trein via Nancy naar Strasbourg. Waarom? Om even mijn paspoort te verlengen!
Dik vijf uur treinen en een uur autorijden op een dag om in 5 minuten bij het nederlands consulaat mijn paspoort te later verlengen. Dat is dus even een nadeeltje van het wonen in Frankrijk.
Het was de eerste keer dat ik een dag lang (ongeveer 12 uur weg geweest) de zorgen over Innocence en moeder aan iemand anders heb overgelaten. René is natuurlijk niet zomaar iemand, maar toch moet je even over een drempeltje heenstappen om dat te doen. (Een heel kleintje maar hoor!)
Maar het blog schrijven schoot er ook even bij-in daardoor.
En juist nu er zo veel gebeurt.
Inno is al zoveel verder weer in een paar dagen. Ze loopt erg goed. Ze rent ook al! Ze speelt aan een stuk door en ook met Zarah en Zarah met haar! Dat laatste heeft de titel aan deze blog gegeven. Want wat zo jammer is, is dat het me maar niet lukt om leuke speelfoto's te maken van die twee! Ze dagen elkaar uit, trekken samen aan een flostouw, Zarah pakt Inno bij een poot of haar ruime velletje en Inno bijt moeders in haar oor, neus of staart. Zo prachtig om te zien allemaal. Maar natuurlijk heb ik dan de camera niet bij de hand of tegen de tijd dat ik alles goed heb ingesteld, ligt Inno al weer aan de tapkast of zit me aan te kijken met zo'n blik van 'wat mot je nou...?'
Jammer dus. Maar het gaat me nog een keer lukken. Hieronder een paar pogingen. Vooral die van Zarah met het flostouwtje is komisch. Zarah wordt namelijk telkens helemaal kinds als er met Inno gespeeld wordt of als die in haar eentje gek begint te doen. Dan is het ook ineens weer een pup en wil ze ook spelen met het speeltje of bijt ook speels in mijn mouw.

Knuffelen

Innocence is vandaag 4 weken oud geworden. Zo pril nog...
en toch al zo'n ontzettende knuffel. Aangezien haar tandjes allemaal al door zijn heeft ze natuurlijk veel behoefte aan bijten in alles wat er voor haar neus komt. Maar ondanks dat kan ze zich ook echt met een zucht van genot tegen je aanvlijen en heel zichtbaar genieten van je aanwezigheid en geaai en gekriebel. Soms met een vinger waar ze op zit te bijten nog in haar bekkie, gaat ze er dan even stil voor zitten om er van te genieten.

Dat belooft wat voor later. Maar Zarah is ook een echte knuffelkont (met iedereen die wil) en weet ook van geen ophouden. Als je even ophoudt met aaien, laat ze je gelijk duidelijk weten dat je geacht wordt wel even door te gaan, met een poot, een duw van haar neus, een kop op je schoot of zelfs een zacht vasthouden van je arm of hand met haar tanden.
Van iemand die Max kent doordat ze ook een zoon van hem heeft rondlopen, weet ik dat dat ook een vreselijke knuffelmaniak is, die er wel pap van lust.
Dus ja, uit zo'n combinatie kan natuurlijk alleen maar zo'n pup komen die zeer vroegtijdig al weet te genieten van alle knuffels die ze krijgt.

Ik heb het ook niet makkelijk...

Je zal maar mama-teef zijn. Dan heb je toch wel een betrekkelijk druk leventje.
Alsmaar die pup in de gaten houden. Wie is er nu weer mee aan de haal. Wie zit er nu weer aan mijn kind.
Dat zit mijn pup maar eten te geven, daar wordt ze heel lekker vies van. Moet ik wel weer helemaal schoon likken.
En daar heb je al weer visite. Natuurlijk weer naar mijn pup. Goed in de gaten houden!
En daar begint ze al weer te piepen, vlug even wat laten drinken.
Kijk zelf maar hoe druk ik ben met opletten - schoonmaken - voeren - weer aflikken ...



































































Ik heb het ook niet makkelijk!! Gelukkig zijn mijn baasjes vol begrip en krijg ik veel steun en hulp bij deze zware taak.
En vandaag kwamen ze met nog iets veel beters. Er kwam weer visite maar niet voor Innocence, ze kwam voor mij. Ze maakte een heerlijk geurtje, wat ik zelf mocht uikiezen en wreef dat op mij en ging toen heerlijk masseren.
Die weet wat een mama-teef nodig heeft!
Al mijn gevoelige plekjes wist ze te vinden, mmmmmm...








































Tjonge dat doet je zo goed, dat je daarna diep in slaap val en voorlopig de pup de pup laat ...



ps. Ja dat is boffen als je toevallig zulke gasten krijgt in je vakantiehuis. Maar in NL kun je je hond ook trakteren op zo'n massage, want ze heeft een praktijk:
www.zen-chiens.nl

Vieze toet

Innocence kan al heerlijk van haar melk met zachtgeweekte brokjes of vlees genieten.
Maar ze wordt wel een heel vies hondje...


...nou vies? Zarah vindt het eigenlijk wel erg lekker.
Ze kan dan namelijk niet van Inno afblijven.



Dat likken van mams vindt Inno weer niet zo lekker en vlucht in mijn nek, mouw of kraag om de opdringerige likken van haar moedertje te ontwijken. Waardoor ik vervolgens weer vies word...



...nou vies? Dat vindt Inno namelijk wel erg lekker en begint mij vrolijk af te likken.

































En zo hebben we weer een voedselkringloopje bereikt.
En zo hebben we ook weer een bewijs van hoeveel moeder en dochter op elkaar lijken. Allebei houden ze van viespeuken aflebberen.

Andere pups

Ik heb het al vaker geschreven, ik ben helemaal leek op het gebied van bevallen en pasgeboren pups.
Natuurlijk heb ik al wel meerdere pups grootgebracht vanaf hun achtste week. Ik bedacht me vandaag dat ik die pups natuurlijk ook in jongere fases heb meegemaakt tijdens de kijkzondagen die het Rijkenspark altijd organiseert en gewoon op bezoek bij de fokker in Geesteren waar onze eerste pups vandaan kwamen.
Daar hebben we natuurlijk ook foto's gemaakt. Die ben ik ter vergelijking eens op gaan zoeken.
Allereerst onze kleine Jard en Frida, hier met 3 weken: (beetje slechte kwaliteit want het is een scan van een polaroid)



En dezelfde twee moppies met 6 weken in de armen van de fokster (deze leeftijd weet ik niet zeker!):



En dan natuurlijk onze Sofie. Deze foto's zijn gemaakt met een paar dagen oud. Sofie is te herkennen aan witte sokjes en een witte nekvlek. Toch blijft het gokken welke het nu is...




























Hier bij ons eerste bezoek met 3,5 week; bij mij op schoot met en zonder zusje erbij:




En met ongeveer 6 weken: lekker buiten met twee zusjes bij René op schoot (Sofie is de deugd in het midden) en terwijl ze me de eerste kus geeft:






Veel plezier met het kijken en vergelijken! Ik heb er in ieder geval van genoten.

Eerste kraamvisite

Als pups drie weken zijn kunnen ze (en hun moeder ook) het aan om vreemden op bezoek te krijgen. Het is zelfs zeer goed voor de socialisatie om ze bekend te maken met zoveel mogelijk verschillende mensen, zodat de boodschap duidelijk wordt: mensen zijn leuk!
Dat laat ik dan dus ook zoveel mogelijk gebeuren. Ik nodig Jan en alleman uit om langs te komen. Helaas heeft niet iedereen tijd en het weer speelt ook niet erg mee (het sneeuwt weer), want niet iedereen durft/kan die berg van ons op en af als het glad is.
Maar Marcelle en Marie-Francine, twee vriendinnen van het kerstmarkt-atelier zijn vanmiddag langs geweest. We hadden wat toekomstplannen te bespreken, dus hebben we dat maar bij mij gedaan.
Uiteraard waren ze verrukt van kleine Innocence. "Oh, qu'elle est belle. Oh ma petite , tu es si mignonne. Oh je l'adore! Tu viens avec moi!" (Wat zoveel betekent als: wat is ze mooi. Kleintje wat ben je lief. Ik vind haar fantastisch. Je gaat met mij mee naar huis.)
Zarah vond het eerst wat griezelig en ze werd wel een beetje nerveus. Haar tactiek is dan om de aandacht af te leiden van haar pup, door pontificaal voor de gasten te gaan staan (tussen hun en de pup in) en dan knuffels af te dwingen. Zo van, als je zo nodig wil knuffelen dan neem je mij maar, maar blijf weg van mijn kind...
Na een poosje wennen, heb ik Inno maar opgepakt ben rustig met haar op schoot gaan zitten en heb de dames haar even laten aaien. Toen mocht Zaar zich even met de pup bezighouden. Nadat Zarah daar weer genoeg van had en zelf bij Inno wegliep heb ik haar bij Marcelle op schoot gezet. Die deed het heel netjes en bood Zaar de pup aan, zo van "ik pak haar niet af hoor".
Toen ging het ook prima, zoals je op onderstaande foto's kan zien (wel even die blik achterom naar mij: help! zie je niet dat ze mijn pup vasthoudt...). Zaar werd geknuffeld door Marie-Francine en de kleine Innocence kroop gemoedelijk in de nek van Marcelle. Die had de boodschap begrepen en daar ging het allemaal om!
Groot succes dus.




Op de achtergrond hoor ik Zarah blaffen en grommen in haar slaap.
Zou ze op die manier de komst van die eerste visite aan het verwerken zijn...?

Beer

Innocence eerste kadootje. Beer.
Wie had er nu toch ooit kunnen denken dat deze knuffelbeer zo'n succes zou zijn bij Inno?
Het is voor haar echt de vervanging van het broertje en de zusjes die ze helaas nooit mocht meemaken.
Waar beer ligt, ligt Innocence. Soms komt ze in haar slaap iets verder van hem af te liggen, maar als ze dan heel even half wakker wordt van een geluidje of zo, zoekt ze hem gelijk weer op.
Hoe moet dat nu als ik hem een keer moet wassen? Hij wordt al steeds viezer...




Wat een bijzondere probleempjes heb ik toch de laatste tijd. Wie had dat nu ooit nog eens gedacht dat ik zou tobben over het wassen van een pluche beer, omdat een pupje hem dan moet missen!?

...slobber!

Zarah komt uit een lijn van ontzettende schrok-ops. Eten-eten-eten! Hap slik weg!
En het is nu duidelijk dat haar dochter deze lijn vrolijk voort gaat zetten.
Net heeft ze haar eerste bakje voedsel gehad. Puppiemelk met een beetje carni-best vlees voor pups, om te wennen aan de substantie en smaak. Het resultaat was verbijsterend!
Slobber, schrok, slurp, schrans, slobberdeslobber..... pieppiep, is er niet nog meer!?





...en super-schrok-op-mama vond daarna d'r kind ook om op te vreten:

Slecht geslapen

Ik heb niet zo goed geslapen. Nu voel ik me echt als een nieuwbakken moeder wiens baby de hele nacht gehuild heeft!
Die malle Innocence heeft Zaar en mij rond een uur of 6 wel een uur of meer beziggehouden! Ze was hartstikke wakker en wilde nu wel eens de wereld gaan verkennen. Dus de hele werpkist rondgestommeld, al piepend, overal snuffelend. En ik maar opletten of er geen poepie of piesie uit kwam. Toen luidkeels janken alsof ze uitgehongerd was, dus Zaar er maar weer op af. Maar het ging meer om aandacht dan om de dorst. Daarna ging ze ook erg veel overal aan knabbelen. Ook aan mijn vingers, haren, oren enz. En ze krijgt al behoorlijke tandjes hoor!



Het was allemaal natuurlijk wel weer vertederend, alleen zat ik net in een diepe slaap en had helemaal niet zo'n behoefte aan vertederende puppies. Ook echt zonde, want als ik dat overdag rustig zou kunnen bekijken zou ik er veel meer van kunnen genieten.
Tegen de tijd dat Inno weer diep in slaap was moest ik al weer mijn bed uit. Ik kan tenslotte moeilijk Zaar en Soof helemaal verwaarlozen door dat kleine wurm. Die moesten naar buiten om hun behoeften te doen en daarna eten.
Natuurlijk kan ik ook niet te lang op bed blijven liggen als ik klanten in huis Boris heb; ze kunnen me altijd nodig hebben voor wat toeristische tips, olie voor het kacheltje of vers hout of een van de andere honderden mogelijke vragen of verzoekjes die mensen mij vragen.

Vandaag is Inno precies 3 weken oud. Tjonge wat gaat dat snel!
Het is heerlijk weer en ik kreeg gewoon de neiging om Innocence lekker mee naar buiten te nemen. Maar dat moet nog even wachten tot ze ongeveer 5 weken is. Ze kan nu nog makkelijk onderkoelt raken. Dus heb ik haar maar even in een zonnig plekje in de kamer buiten de werpkist op de grond gezet. Kon ze ook even "de wereld verkennen"! Dat leverde ook weer leuke foto's op...

Lopen, plassen, poepen

Ohoh....
Nu gaat het snel. Er gebeurt ineens van alles.
Innocence wordt ineens een echt hondje. Als ze niet in de gaten heeft dat er iemand is die naar haar staat te kijken, is ze dapper bezig met te leren lopen. Kontje omhoog, beentjes strekken, ze staat. Dan een pootje vooruit, nog eentje, wankelen, vlug nog wat pootjes verzetten en boem, daar loopt ze tegen een berenpoot op. Gelijk tuimelt ze om.
Maar het gaat steeds beter, vooral als ze naar de melktap wil, alsof ze dan even vergeet dat ze eigenlijk nog niet zo goed kon lopen!
En dan zit je haar eerste rondwandelingetjes zo te bekijken en wat schetst mijn verbazing:ze kromt haar ruggetje, staartje stijf achteruit en een kreuntje: ze probeert te poepen. Het zou waarschijnlijk ook gelukt zijn als Zarah niet toegesneld was op de geur om snel het poepje onder haar kontje weg te likken.
Vervolgens wordt Inno weer eens wakker, gaat zitten (dat kon ze tot voor kort ook helemaal nog niet zo goed) en kijkt rond. Zet vervolgens een paar pasjes richting kranten (te weinig pasjes natuurlijk) en gaat een beetje door de achter pootjes. Ik ben nog even te suf om te bedenken dat ze gewoon haar eerste plas doet voor mijn neus. En ook gelijk al een poging tot zindelijkheid met die paar pasjes richting krant en uit het nest dus!

In een paar uur tijd van doedelige pup naar mini-hondje! Oei, dat wordt werken voor mij. Allereerst maar de boel verschonen en een kleiner deel van de werpkist tot nest maken met kleed, kussens en beer. Duidelijk onderscheid is nu belangrijk, tussen nest en openbaar puppie toilet. Ik ben benieuwd hoeveel er nu uitkomt op een dag. Gelukkig heb ik veel kranten. Donaties van familie en buren en vrienden van die familie. Allen nog veel dank daarvoor! Nu ga ik het hard nodig hebben.

En Zarah.... die vind het best! Zij krijgt nu minder werk te doen.
En daarom neemt ze het er maar weer eens van. Hup, lekker kroelen met de buik omhoog!


ps. Ik betrap net Innocence op nog een echt hondengedrag: ze krabbelt met haar achterpootje achter haar oren!
Ze schrok er bijna zelf van: hé, wat doe ik nu, dat is handig!

Flesje

Vandaag heb ik met Karla besproken wanneer Innocence haar eerste vlees en brokjes mag gaan proberen.
Nog even wachten want dat begint met 3 weken. Dat worden vast leuke foto's met een bekkie onder de natte brokjes prut!



Ik mocht al wel beginnen met wat puppiemelk uit een flesje te geven. Niet omdat ze iets te kort komt, ze is al behoorlijk zwaar voor haar leeftijd (vanochtend 2110 gram), maar voor het positieve contact tussen mens en hond.
Nou dat laat ik me geen twee keer zeggen, dus ik gelijk in alle gebruiksaanwijzingen van melkpoeder en flesje gedoken. Flesje schoonkoken, vullen met water en poeder in goede verhouding, water goede temperatuur enz. Wat een gedoe!
Na een hele poos had ik het voorelkaar. Zarah uit de buurt gehouden en met het flesje de werpkist in.
Helemaal niet makkelijk voor een leek hoor! Alleen het begin al: hoe pak je een friemelpup op met één hand. In de andere heb ik namelijk de fles, die ik niet kan neer zetten, want anders zitten er natuurlijk gelijk haren en/of vuil aan het speentje, wat net is schoongekookt. Uiteindelijk krijg ik het voor elkaar en Inno ligt op mijn schoot en ik kan de tut voor haar mond houden. Ze lebbert er wat aan maar zuigen ho maar. Ik probeer er een druppel uit te halen om haar te laten ruiken/proeven dat er wat lekkers in zit. Maar overal lijkt wel melk aan te komen zitten, behalve aan het tuitje.
Ik probeer van alles en Inno wil best wat knabbelen en sabbelen, maar ze drinkt niet. Op een gegeven moment gaat ze op haar rug liggen en tot mijn verbijstering valt ze met open mond zo in slaap! Wel erg schattig!
Afijn, mijn dikke pup was gewoon al volgedronken en wilde eigenlijk gewoon lekker knus bij mij liggen slapen.
Dus het positieve contact tussen mens en pup waar het om ging zit in ieder geval wel goed. Ze voelt zich zo geborgen op mijn schoot, dat ze in een zeer kwetsbaar standje zo in slaap valt.
Uiteraard had ik geen fototoestel binnen handbereik, maar op de volgende fotootjes lag ze ook wel lekker te slapen!

Knus

Ach ja, Innocence is nu eenmaal enigst kind. Dus probeer je een klein beetje een nest vol puppies te imiteren.
Dus begin je met een beer. Dan komt er het lichtblauwe bonte-spele-ding van Zarah en Sofie bij. En toen bedacht ik me dat ik nog van die ecru kleine kussentjes van langharig bont heb. Dus nu heeft ze een heel nestje vol nep-broertjes en zusjes. En Inno geniet daar echt van. Ze zoekt de bonte vriendjes altijd op als ze gaat slapen.




Uiteraard zijn levende wezens veel belangrijker voor kleine Innocence. En omdat haar hersens steeds meer signalen snappen (geur van mama en mensen; vage bewegende vlekken betekenen meestal de komst van een levend wezen) zoekt ze mij, René of haar moeder snel op als we in de buurt zijn.